een beroerte, een ander mens, een ander leven.

Beste familie, vrienden en kennissen van mijn lotgenoot, de CVA patient.

ja, waarschijnlijk is de kans is groot dat het nu ook in uw relatie, kennissen- of vriendenkring is overkomen, net als jaarlijks 41.000 Nederlanders. Een beroerte. Een CVA.

Mij overkwam het in mei 2013. Ik heb geluk gehad.
Ik ben o.a auteur van digitale marketingboekjes voor beginnende ondernemers. Ook gaf ik workshops ter ondersteunig van diverse bedrijfsprojecten.
De schrijfvaardigheid heb ik in de loop van de tijd weer kunnen hervatten, mede dankzij veel begrip en ondersteuning van mijn omgeving en geliefden.

Een nieuw E-book,
het gaat over, ervaringen, gebeurtenissen, gedachten, overwinningen en teleurstellingen, van mij als CVA-patiënt.

Het kan jouw verhaal zijn.

Ik beschrijf de ervaringen, gebeurtenissen, gedachten, overwinningen, teleurstellingen, in het E-book voor; je man, je vrouw, je kinderen, je familie, je kennissen en iedereen in jouw omgeving, zodat zij beter kunnen begrijpen wat er in jou als CVA- patiënt omgaat.

Hoe wij nu denken, waarom wij nu zo denken en waarom wij ons gedragen zoals wij ons nu gedragen.

"Ons"verhaal, beste lotgenoot, is voor jouw familie, vrienden en kennissen geschreven.
Jij weet wel wat het is, jij hebt het zelf ervaren.
Jij weet wat het is om in 1 "stroke" een ander leven te hebben.

Ik beschrijf mijn zoektocht naar alternatieve methoden, naast de reguliere, om jou en mij verder te brengen dan de "Zorg" ons aanbiedt.

Dus als er begrip en belangstelling is voor jouw situatie en men wil werkelijk doorzien wat er in onze hoofden afspeelt en onze nieuwe manier van denken wil doorgronden, dan kan men het E-book voor slechts 7 euro downloaden.

Ik hoop van harte dat ik op mijn manier kan bijdragen tot een beter begrip van al die mensen om jou heen over wat jou is overkomen.

Ja, natuurlijk zijn wij niet allemaal gelijk in onze handicap. De een wat meer fysiek, de de ander meer cognitief. Feit is dat wij, die allen getroffen zijn door een hersen-infarct – bloeding of – beschadiging, een ander leven gekregen hebben en doordat, wat wij hebben meegemaakt, ons een ander mens en nog menselijker maakt.

Ik wens jou voor nu en in de toekomst heel veel sterkte, kracht, energie, doorzettingsvermogen, veel hulp en goede revalidatie toe.

Tegen jouw familie, vrienden en kennissen kan ik alleen maar zeggen. "Ondersteun, begrip, ondersteun, begrip, ondersteun.
Het kan lang duren, maar geef a.u.b. de moed niet op."

met vriendelijke groeten
J.C.Quinquinet

Uit het e-book

Mijn neglect.
Zuster Jane, een jonge sociale betrokken meid die echt betrokken was bij de patiënten, controleerde of alles nog goed zat.
“Hoe kom je aan die blauwe plekken op je elleboog en je zij?”
“Waar?”
Mijn linkerzij, elleboog en arm hadden blauwe plekken.
Mijn zicht links kwam wel binnen maar mijn hersens konden op een of andere manier die informatie niet verwerken en opslaan. Ik besefte gewoon niet dat mijn linkerzichtkant niets constateerde of zag of herkende geen deurposten, geen stoelen, geen tafels, niks. Links bestond gewoon niet. Het was er gewoon niet.
Ik nam daarna naar mijn idee meer ruimte naar rechts, helaas kwam het niet alleen door het neglet maar naar later bleek in ogen had ik een verminderd zicht.
Er zit in mijn linkeroog een grotere grijzige vlek die vooral lastig is bij het lezen. In mijn rechteroog is de vlek wat kleiner. Wat vroeger mijn actieve linkeroog was, is het nu mijn rechteroog. Vermoeiend.

uit het e-book

Douchen
“Als je wil kan je gaan douchen”
“Waar?”
“Direct om de hoek”
Als ik hier nog aan denk, springen mij de tranen nog in de ogen.
Ik trek een deur open en stap naar binnen en zie honderdduizend tegeltjes, zeer fel licht en een stoel.
Ik zoek naar de kranen, zie er geen en loop weer terug naar de zaal.
Verkeerde zaal?
Paniek.
Waarom weet ik niet, het golfde over mij heen.
Patiënten lijken mij niet bekend of zijn het anderen.
De weg kwijt, "waar ben ik? Hier lig ik niet".
Ik had niet door dat links niet binnen kwam. Achteraf vind ik het ergste dat dat de verpleegsters starend naar de computerschermen op de gang naar mij keken en niets vroegen. Het moet toch duidelijk geweest zijn dat ik er niet helemaal bij was.

Ik heb net je boek gelezen.
Ik ben er stil van, vreselijk wat je hebt meegemaakt. Ik lees je frustraties en je onzekerheden en daarna de wil en kracht die jou Jij maken! Mooi geschreven. Virtuele knuffel is op zijn plaats.

22-02 Albertina,

Kan je mijn man een hand geven , die heeft ook zo iets mee gemaakt
Vorig jaar gebeurt, heeft nu medicijnen. Maar hij heeft wel wat uitval verschijnselen, snel moe kleine motoriek is minder.
Hij is nu bij een afasiecentrum om het schrijven beter te krijgen en hopenlijk ook het praten want dat is soms onduidelijk. Hij heeft geen verlammingen af en toe kramp in zijn rechter been en dooie vingers praten doet hij soms moeilijk snel moe. Een collega zag bij hem dat zijn mond scheef was en een ooglid was gezakt.
De huisarts dacht dat het myastenia gravis maar na heel veel ondezoeken (ongeveer 3/4 jaar) bleek het een bloedpropje te zijn.
Ik heb je boekje gelezen daaruit blijkt dat jij meer uitval verschijnselen hebt dan hij .

Ineke 27-02

Ik heb het boek gelezen en hoop er nooit mee te maken te krijgen, ik heb genoeg fysieke ongemakken meegemaakt en heb ze nog wel, maar dit tast je eigen ik aan.

Chris 13-03